İngiltere'nin Lincolnshire bölgesinde yaşayan 70 yaşındaki Tizi Hodson, 1976 yılının Ocak ayında motosikletli bir akrobat olarak çalışmak üzere mektupla iş başvurusu yaptı ancak hiçbir zaman gönderdiği mektuba yanıt alamadı.

48 yıl sonra kendisine ulaşan mektupla birlikte, Tizi Hodson'ın başvuru mektubunun, tüm bu yıllar boyunca postanedeki çekmecenin arkasında kaldığı ortaya çıktı.

Hodson'a gönderilen mektupta, 1976'da başvuru yaptığı mektubun aslı ve mektubun başına gelenler yer alıyordu.

Neyse ki bu aksilik, Hodson'ın gözüpek kariyerine engel olmamış ve başka bir işe kabul edilerek Hodson dünyayı gezmiş.

İş başvurusunun 48 yıl sonra kendisine geri gönderilmesinin "muhteşem" olduğunu söyleyen Hodson, "Bu işten neden haber gelmediğini hep merak etmiştim. Artık biliyorum" dedi.

Hodson'ın 48 yıl gecikmeyle ve espirili bir notla geri gönderilen mektubu.

Fotoğraf altı yazısı,Hodson'ın 48 yıl gecikmeyle ve espirili bir notla geri gönderilen mektubu.

Gönderilen mektubun üst kısmında el yazısıyla şunlar yazıyor:

"Staines Postanesi'nden geç gönderim. Çekmecenin arkasında bulundu. Yalnızca 50 yıl gecikmeyle."

Hodson, mektubu kimin geri gönderdiğini ve kendisini nasıl bulduklarını hiç anlamamış:

"50 kez ev değiştirmeme ve hatta 4-5 kez ülke değiştirmeme rağmen beni nasıl bulduklarını bilmiyorum, bu muamma.

"Londra'daki dairemde bu mektubu yazdığımı çok net hatırlıyorum. Her gün yanıt gelmesini bekledim ancak hiçbir şey gelmedi. Bu beni çok üzmüştü çünkü gerçekten de motosikletli bir akrobat olmayı çok istiyordum."

Hodson, başvurusuna yanıt gelmemesine rağmen diğer işlere başvurmaya devam etmiş. Afrika'ya seyahat etmiş, yılan terbiyecisi ve at yetiştiricisi olarak çalışmış, akrobasi uçağı uçurmayı öğrenmiş ve uçuş eğitmeni olmuş.

Hodson akrobasi uçağı uçurmayı öğrendi ve eğitmen olarak çalıştı.

Fotoğraf altı yazısı,Hodson akrobasi uçağı uçurmayı öğrendi ve eğitmen olarak çalıştı.

Kendisine geri gönderilen mektuba dikkatle bakan Hodson, şunları söylüyor:

"Akrobat arayışıyla ilan verenlerin benim kadın olduğumu fark etmemelerine çok dikkat etmişim. Mülakata bile almayacaklarını düşünmüşüm.

"Aptalca demişim ki, bu işi yaparken kaç kemiğimin kırılabileceğini umursamıyorum.

"Şimdi gençliğimle konuşma şansım olsa, yaptığım her şeyi yeniden yapmasını söylerdim. Birkaç kemiğimi kırmış olsam da çok güzel bir yaşamım oldu."

BBC