Esnafın hali her geçen gün kötüye gidiyor. Deyim yerindeyse tel tel dökülüyor.
Bunu biliyoruz dediğinizi duyar gibiyim.. haftalar sonra Sırrıpaşa Caddesine gittim. Cadde hınca hınç dolu adeta insan seli… İş yerlerine baktım bom boş…
Bir arkadaşımın dükkanına gittim. Kendisi konfeksiyon işi yapıyor. İş yerinde bir saatten fazla oturdum sohbet ettik.. İş durumundan bahsettik. ‘’Görüyorsun işte’’ dedi. Gerçekten de bir saat içinde bir iki kişi yalnızca fiyat sordu..
Cadde kalabalık dükkanlar boş.. Kısacası insanların bir çoğu boş boş geziyor…
Sohbetimizde söz yiyecek içecek sektörüne geldi. Kafeler dolu demek ki bir çok kesimde para var ‘’ dedim. Cevabı hemen yapıştırdı.
Eniştemin sahilde cafeteryası var. Bir dinlesen… Kiralar yüksek gidi maliyetleri yüksek. Bir bardak çayı 12 liraya Türk kahvesini 30 liraya satıyor. Çok yüksek bir fiyat dersiniz. Bir masaya 4 kişi oturduğunda hesap en fazla 100 lira oluyor. Yalnız bu parayı ödeyenler en az 2-3 saat oturuyor. Birde bakın bu gibi yerlere gidenler hep gençler. Babalarından aldıkları harçlıklarla grup olarak gidiyorlar. Anne babalar dedeler buralara gitmiyor. Gidemiyor’’ diye anlattı.
Hak verdim…
Benim eşimde esnaf çektiği sıkıntıları biliyorum. Kira, personel gideri, maliyetler ayı baş başa zor getiriyor. Bazen getiremiyor. Emekli maaşından takviye ediyor…
Evet esnafın durumu kötü ve iyileşeceği yere her geçen gün kötüye gidiyor.
Menu
