Manisalı Ayşe Ağlarken ne Ünye, Nede Ülke Gülemez..!

Yüce Allah’ın yarattığı dili, dini, ırkı ve rengi ne olursa olsun insan dünyanın her yerinde insandır ve sahip olduğu aklı ve organlarıyla düşünerek yaşayan ve yaşaması gereken insan insanca yaşama hakkına sahip bir canlıdır…

Manisalı Ayşe abla gibi organlarından biri yada onun gibi iki eli birden kesildiğinde yarım insandır ve yardımsız yaşayamaz.Bu yüzden bu insanın acısı bütün insanlarca galeye alınmalı ve paylaşılmalı.Çünkü acılar paylaşıldıkça azalır, sevgiler paylaşıldıkça çoğalır der atalarımız,Bu ve benzer olaylar sadece yaşandıkları yerde değil, tüm ülke ve dünya insanlarıyla paylaşılırsa insanlık hak ettiği değerini o zaman bulur.!

Manisalı çiçeği burnunda gelin iken elleri bileğinden eşi olacak cani tarafından bir hiç uğruna kesilerek dünyası ve hayatı karartılan elsiz Ayşe 72 yıldır ve halen daha türkü misali gündüz gülüp gece ağlarken, sadece Manisa ve Manisalılar değil,Ünye ülke ve insanlar ve hatta insan dostu canlılar da ağlar,ağlamalı.Ama ağlamıyorlar ve fakat ne Manisa ve Manisalı,nede Ünye ve ülke o gün,bugün ve halen daha farkında olmasa ben neden gülemiyorum dese de Manisalı elsiz Ayşe’nin acısına ortak olmadıkları müddetçe gülmez,gülemez gülmüyor zaten..!

Manisa’da o gün bugün ve halen daha basit meselelerden dolayı yaşanan olaylar dur durak bilmiyor. Manisa’da neredeyse her gün asgari 3-5 insan feci şekilde canından olmaya devam ettiği için Manisalılar gülmüyor, olayı bana ne diyerek karşılayan ülkedeki tüm insanlarda gülmüyor.

Peki, bu vahşetin son bulması için ve tüm Türkiye’nin ağlamak yerine huzurla gülerek yaşaması için yapılması gereken ne.! Bu işte çözüm ne? Çözüm Manisalının derdi ülkenin derdi olacak.

Günümüzde olduğu gibi bana ne demek yok.Manisa’da yaşanan haksızlık Ünye’de ve ülkede yaşanmış kabul edilerek topyekun haksızlığa tüm millet olarak karşı olmaktır.Çünkü bugün ona yarın bana diye düşünmediğimiz müddetçe bu acılar için de kıvranıp yaşadığımızı zannederek çile çekerek yaşamaya ve ölmeye devam edeceğiz topyekun milletçe acı ve ıstırap içinde…!

Manisa’nın Saruhanlı’nın Taşdibi Mahallesinde yaşayan Ayşe Gökkaya (93), eşi Mehmet Ali Görmez ile 72 yıl önce evlendiklerini belirterek, evliliklerinin 8’inci ayında ellerini kaybetmesine neden olan acı olayı yaşadığını söyledi.

Yaşadığı acı dolayı olayı anlayan Ayşe Gökkaya, “Evleneli 8 ay olmuştu. Komşumuzun kızı evleniyordu. Düğünden önce çeyizlik eşyalar gelin ile damadın oturacağı eve yerleştirilmeye başladı. Ben de kayınvalidemin rızasıyla evden ikişer metreden oluşan iki parça basma alıp gelin evine götürdüm. Düğünden sonra geri alacaktım. Bizim buralarda adettir, düğünlerde göstermelik hediye götürülür. Düğün bitince geri alınır. Bu sebepten dolayı eşim bana çok kızdı.” dedi.

“Sağ eli kesti ‘sol elimi de kes’ dedim”

Bir kaç gün sonra düğün olduğunu kaydeden Gökkaya, “Pazar günü gelinin baba evinden çıkacağı saatlerde, eşim eve gelip beni tarlaya götürmek istediğini söyledi. Bana kötü bir şey yapacağını anlamıştım. Hava da çok soğuktu.

Tarlaya gitmek istemedim ama fazla direnemedim. Tarlaya gittiğimizde, bana hediyeyi hangi elimle verdiğimi sordu. Sağ elimle verdiğimi söyleyince, sağ elimi tırpanla bileğimden kesti. Ben de sol elimi uzatıp, ‘Bunu da kes, tek başına bu ne işe yarayacak’ dedim, sol elimi de kesti” dedi.

Şimdi yüce Allah’ın akıl vererek yarattığı insanlar olarak sizlere soruyorum.Siz siz olun Manisa’da yaşanan insan odaklı felaketi kendi yaşadığınız memleketinizde yaşanmış gibi görüp orada bu acı olaya muhatap olan Ayşe ablanın acısını iliklerinizde hissetmediğiniz ve sorumlularına karşı insani tavrınızı,tepkinizi koymadığınız müddetçe olayın suçlusuyla aynı suçu işlemiş olduğunuz için bu olayda sadece Manisa’da değil 83 milyonluk ülke Türkiye’de yaşayan insanlar nasıl olur da güler gülemiyorlar zaten.

Hz Ömer fırat’ın kenarındaki bir kuzuyu kurt kapsa huzuru mahşerde yüce Allah onun hesabını benden sorar diyerek ne demek istiyor aziz Türk milleti.Dünya bir avuçtur.Allah herkesi her canlıyı birbirine vesile kılmıştır.Herkes biri birinden mesuldür. Manisa’da bir cana zarar gelmişse Ünye’de ve ülkede herkes o candan sorumludur. Bu yüzden bir taraf ağlarken diğer taraf gülemez, gülemiyorlar zaten diyor, saygılar sunuyorum…