OKU ...

Yüce Allah yarattığı dili dini ırkı ve rengi ne olursa olsun tüm insanlara,tüm kullarına OKU ey kulum OKU buyuruyor.Çünkü okumadan kendini de hayatı da öğrenemezsin..!Okumadan cahil kalırsın.Cahillik tüm insanların ve insan dostu canlıların en büyük baş belasıdır.Bunu bilen yüce Allah yarattığı tüm kullarını oku ey kulum diyerek cahillikten kurtulup huzur ve güven içerisinde yaşasın,birlikte fani dünyayı paylaşarak yaşadığı insanların ve insan dostu canlılarında huzur ve güven içerisinde yaşamalarına katkıda bulunsun.Ve tüm kötülükler yok olsun insanlar huzur bulsun buyuruyor.

Sorumluluk duygusuyla yaşayan akıl sahibi ve akıl sağlığı yerinde tüm insanlar ve okurlar,  sizlerle Göz hastalıkları uzmanı Prof. Dr.Şaban Şimşek beyin kaleme aldığı “Bir Fikre Saplanıp Kalırsanız, Gerçekle Yüzleşme Yeteneğiniz Kalmaz!” başlıklı Budha, öğretisini yaydığı yıllarda rahiplerine anlattığı şöyle bir öyküyü anlatan makalesini paylaşarak,hayattan okumadan öğrenmeden tat alarak yaşamanın mümkün olmayacağını anlamadan halen daha başkalarının salyalı ağzına bakarak boş yaşayanlara okuyup öğrenerek,düşünerek bundan sonrada olsa hayatı dolu,dolu yaşamak isteyenlere karınca kararınca katkımız olsun istedik.

Budha, öğretisini yaydığı yıllarda rahiplerine şöyle bir öykü anlatır;

Genç yaşında dul kalan bir baba, yaşamını biricik oğluna adamıştı. Yavrusunu evde bırakıp köy dışına işe gittiği bir gün, haydutlar köyü bastılar, tüm evleri yaktılar ve küçük oğlunu kaçırdılar.

Dönüşünde bir harabe yığınıyla karşılaşan baba, umutsuzca çocuğunu aradı. Dumanları tüten köyde bir çocuğun yanmış cesedini bulunca, oğlunun kalıntıları sandı. Usulünce bir cenaze töreni hazırladı, cesedi tamamen yaktı, külleri topladı ve bir torbaya doldurdu. Omuzuna astı ve bir daha hiç indirmedi.

Bitmeyecek bir yasa girmişti. Artık gittiği her yere külleri koyduğu torbayı da götürüyordu.

Oysa oğlu yaşıyordu ve bir gün haydutların elinden kaçmayı başardı. Günlerce yürüyerek köyün yolunu buldu. Bir gece geç vakit, babasının yıkılanın yerine yaptığı yeni evin kapısını çaldı. Baba sordu:

- Kim o?

- Benim, oğlun. Kapıyı aç baba!

Oğlu sandığı çocuğun küllerini yanından hiç ayırmayan mutsuz baba, sefil biri kendisiyle alay ediyor, sandı.

- Defol, diye bağırdı.

Çocuğu defalarca kapıya vurdu ve babasını açmaya, kendisiyle konuşmaya çağırdı. Ama hep aynı yanıtı alıyordu;

- Defoll!!

Umudunu yitiren oğul, sonunda bir daha dönmemek üzere, gitti..

Budha Siddhartha, öyküyü bitirince başını önüne eğdi. Bir an sustu. Sonra başını kaldırıp rahiplerine baktı ve ağır ağır;

“Eğer bir fikre, mutlak gerçekmiş gibi sarılırsanız, gerçeğin ta kendisi gelip kapınıza vurduğunda, o kapıyı açma ve gerçekle yüzleşme yeteneğiniz kalmaz diyor, saygılar sunuyorum...