KADİFE TEYZE

İçim yanıyor, yüreğim kanıyor, üzüntüden kahroluyorum. Ne diyeceğimi ne yazacağımı bilemiyorum.

Ölüm adın kalleş olsun!

Her ölüm erken ölüm!

Kadife Teyze diyorum…

Genç yaşta dört çocuğu ile dul kalmış, saçını süpürge etmiş, ayakta durmak için gece gündüz çalışmış, çabalamış, çocuklarını büyütmüş, evlendirmiş, torun torba sahibi olmuş, acıların her türlüsünü tatmış; (ana baba, eş, kardeş, belki de en ağırı evlat acısı) bu günlere gelmiş koca yürekli kadın.

Kolay değil, onca yıl tek başına yaşam mücadelesi vermek…

Dimdik ayakta durmak…

Her derde deva olmak…

Dergâh kapısı gibiydi, evinin kapısı…

Gönlü açık, eli açık, yüreği açıktı kapısından girene…

Onda gördüm kan bağı olmadan anne, babaanne olabilmeyi… 

Yetmiş beşe dayadı merdiveni…

Eksilmedi kimseye sevgisi…

Ey insanoğlu, bu dünya ölümlü bilesiniz!

Her şeyin bir sonu var; fark edip, hissedip göresiniz…  

Bir taraftan ölmekte; bir taraftan doğmakta insan nesli…

Bir devir teslim döngüsüdür dünyanın ta kendisi…

Bense başka havalarda hiç değilim…

“Dünyayı güzellik kurtaracak bir insanı

Sevmekle başlayacak her şey”

Yaşanası bu dünyayı güzelleştirmek bizim elimizde.

Başarabiliriz… Zor değil… İnanmak başarmanın ta kendisi… 

Yapacağımız tek şey; karşılıksız, beklentisiz, çıkarsız sevebilmek.

Sonra paylaşmak, yârin yanağından gayri her şeyi, hep beraber… 

Kadife teyze bunu başarabilmiştir; okumuşlara, çok bilmişlere; dünya hırsı olanlara, aç gözlülere; paraya tapanlara, ruhu kararmışlara; hiç ölmeyeceğini sananlara, insanları iliklerine kadar sömürenlere, kul hakkı yiyenlere, hakkı, hukuku tanımayanlara, yüreğinden sevgiyi söküp atmış olanlara inat…

Kadife teyze, hem de en yücesini başarmıştır; karşılıksız sevebilmeyi, iyi insan olabilmeyi, yardıma koşabilmeyi, anne, abla, dost, kardeş, yoldaş, arkadaş olabilmeyi…

“Sevgi güzellik ister gülüm,

Güzellik emek ister.

Güzellik tende değil gülüm,

Yürekte ateş ister.”

Yüreği de sevgisi de emeği de herkese yetti de arttı.

Sevebilmenin ne kadar yüce bir değer olduğunu tüm insanlığa tattırdı.

Anadolu’nun güzel insanları her zaman her yerde vardı, var olacak. 

Kadife Teyze her daim kalbimizde yaşayacak… 

Bize bulutların arasından sevgi ile bakacak…

İyi insanlar her daim baş tacımız olacak…

Dünya var oldukça hep övgü ile anılacak…