Aynı gün,iki ayrı alış veriş merkezinde, kahramanları ayrı olan kişilerde aynı öfkeyi, anlayışsızlığı gözleyince yazmak istedim.

Birinci de müşteri beyefendinin kartında sorun var, kasiyer genç kız çözmeye çalışıyor, ter içinde, anlaşılan Onu aşıyor ama çözme telaşında.Ve beyefendi önce söylenmeye sonra bağırmaya başlıyor.Kasiyer kızcağızin eli ayağına dolaşıyor, susuyor, susuyor.Adam konuşuyor, konuşuyor.

Bı sus be adam bi sus. 

Ve öğleden sonra başka bir mekan, hanımefendi bağırıyor" bu reyonda görevli yok muuuu?" Ayakta durmaktan ayakları yara olmuş bir genç " o arkadaş yemek molası verdi.Ben yardımcı olayım"

 " Ne yemeği?" Tabi 17.00 da, öğle yemeğini anlayamadı teyze.

 Artık dayanamıyorum" yemek de mi yemesinler"" Yesinler canım ama onlar yemek yiyince biz alış veriş yapamiyoruzz".Borcam almak için 

 5 dakika bekleyemez hale geldik.

Biz zayıf halkalara öfke kusmaya başladık.Oysa öfkeniz başkalarına.

Ama bu çocuklar,susuyor, susuyor . Yoksa bu işten de olacaklar.