Her insan dünyaya masum, ama potansiyel günahkâr olarak gelir. Bu potansiyelin açığa çıkıp fiile dönüşmesinde aile, çevre, eğitim ya da eğitimsizlik, coğrafya, iklim, genetik yapı, sağlık sorunları ve daha pek çok faktör etkilidir. Dolayısıyla; her insanın işlediği aynı ya da benzer günahların farklı nedenleri olabilir. Farklı nedenlere bağlı olarak işlenen aynı günahlar, mazuriyet anlamında kişiye göre değişen farklı muamelelere tabi olmasını gerektirir. Aynı günahlara sahip kimselerin İlâh'i terazide farklı ağırlıklara karşılık gelen, gelebilen bir ölçü ile ölçülebileceği, yani kimilerinin bağışlanma ya da cezalandırılma sebepleri diğerlerine göre farklı olabilir. 

   Kısacası, herkesin koşullarının diğerlerine göre farklı olması münasebetiyle herkesin ceza kriterleri aynı değildir. 

   Esasen; yaratılıştan gelen günah işleme fiiline yatkınlık, insan türünün spesifik özelliğidir. Allah tarafından koruma altında bulunan peygamberler dışında hiç kimse, günahsız değildir, olamaz. Ve her günah mutlaka Cehennem azabıyla karşılık bulmaz. Zira İslâm inancına göre, günahlarına tövbe eden kimseler, hiç günah işlememiş gibidirler. Tövbe ve bağışlanma müessesesinin varlığı, yaratılıştan gelen günah işlemeye yatkınlık özelliğine karşılık, adaletli bir durumdur. 

   Ancak ne var ki; insanın sahip olduğu günah işleme potansiyelini sonuna kadar pervasızca açığa çıkarıp, sonra da tövbe etme gereksinimi duymama hâli, yine insana bahşedilmiş akıl-mantık ve vicdan melekelerinin kötüye kullanılması demektir ki; bu durumda cezai müeyyidelerle karşılaşması kaçınılmazdır. 

   Esas olan hiç günah işlememek değil, hatasından geri adım atıp, Allah'ın "bağışlayıcı" sıfatının tezahür etmesi noktasında rol üstlenmektir. Yani günahlarına tövbe edip Allah'ın hoşnutluğunu kazanmak, yüce Yaradan'ın istediği şeydir vesselâm...