Allahın’ın isimlerinden biri de Rab’dır yani öğreten, terbiye eden. Kur’an ise “Oku” diye başlar; okumak, yaratılış, sevgi, kalem, öğrenmek ilk inen ayetlerdeki kavramlardır. Bu kavramlara varlığı anlamanın/anlamlandırmanın anahtar sözcükleri de denilebilir. Okumak; bilmek, düşünmek, akletmek/aklını çalıştırmak demektir; okumak fark etmek, idrak etmektir. Vahiy ısrarla bu kavramların altını çizer; çünkü vahyin kendisi okumaktır. Vahiy önce insanın yaratılışının, tabiatın, tabiatta olan bitenin okunmasını/araştırılmasını ister. Okumayan, düşünmeyen ve bir bilinç oluşturmayan toplulukların güdülmesi kolaydır çünkü.

Öğrenmeye çalışan, akleden, düşünen insanadır hitap... Farklılığı ortaya çıkaran, uykuyu ibadetten hayırlı kıldıran şey fikrin kendisidir. Hz. Peygamber, “alimin uykusu, cahilin ibadetinden hayırlıdır/üstündür” derken tam da bu espriyi ortaya koyar. Sürekli öğrenen insan olmak kolay değildir belki ancak insan olmanın bir gereği bir şartıdır. Çünkü öğrenmek isteyen insan hakikate taliptir. Yalnızca hakikat yolcusunun ruhu özgürleşir. Yüce Allah Kur’an-ı Kerim ‘ de bizlere;

“İçinizden hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü meneden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir. (Ali imran 104) "Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?" 

Bilgilerin yarıştırılması yerine bilgilerin karıştırılması daha akılcı bir davranıştır.

Bin bilsen de, bir bilene ve o bilgiye ihtiyacın olduğunu bilmelisin

Herkesin herkese öğretebileceği bir şeyler vardır.

Herkesin herkesten öğrenebileceği birşeyler mutlaka vardır.

Her servet dağıtılarak biter, bilgi dağıtılarak çoğalır.

Kibir, abisi olmak kendini beğenmek, kimsenin fikrine saygı duymamak bencilliktir.

Oysa insana ve insanlığa yakışan bilgiyi paylaşmak, paylaşarak çoğaltmak, birlikte bilgi üretmek ve kullanmak, başkasının bilgisine de değer ve fırsat vermektir.

Ama günümüzde ne yazık ki; okumadan alim yazmadan Katip olan hiçbir şey bilmediği halde bazı insanlar tarafından eğitim görgü kültür kural yerine gündelik çerçöp hiçbir kayda değer olmayan ilimle ve irfanla alakası olmayan görgü kuralları dışındaki paylaşımlarada rastlamaktayız.

Gerçek şudur ki ,eğitimli insanları bizlerin ihtiyacı vardır.

"Beşikten mezara kadar ilim tahsil ediniz." Emrine muhatap olan bizler, bu şuuru sindirip gereğini yapma erdemiyle yaşama şerefine ulaşamazsak, muhakkak ki felâketle buluşmak kaçınılmaz olacaktır.

İlim ve o ilmi öğrenen insanlara gerçekten bizlerin çok ihtiyacı vardır 

İlim öğrenmek ve okumaktan murat,kişi haddini bilmesi gerekir. Çünkü ne okuduğunu bilmezsen onunkisi kuru bir ekmektir

Ben okudum her şeyi biliyorum deme acziletine hiç kimse asla kapılmamalıdır.

İlim, bilgi beraberinde tevazu ve alçak gönüllülüğü getirir ve onlarla taçlanır. Tevazu ile taçlanan bilgi karşımıza kâmil insan olarak çıkar.

İşte hayatın hedefi ve sırrı burada açığa çıkmaktadır. Öğrenmek ve öğrendikçe meyveli ağacın dalını bükmesi gibi boynumuzu bükmek, kendimizi Hak'ka ve halka vakfetmek. Ne mutlu öğrenip küçülerek kendini halka ve Hak'ka adayanlara ve ilmi ile amel edenlere, ilmini yayanlara, ilminin zekatını verenlere, ilmi ile beraber topluma örnek olanlara;Cehalet ise küstahlıktır felaketin en başta gelenidir.”ilim öğrenmek pahalıdır; ama cehalet ondan çok daha pahalıdır.”En büyük savaş ,cahilliğe karşı yapılan savaştır.Allah Resulü;"Ya alim ol, ya talebe ol, ya dinleyenlerden ol, yahut bunları sevenlerden ol, beşincisi olma helak olursun."

 İlim irfan sahibi olana yakışan en güzel haslet ise haddini bilmesi ve hakkına rıza göstermesidir. Okumuş alim olmuş ama; adam olamamışlardan, Allah bizleri uzak eylesin