Ünye’ye yeni gelmiştim. Bitlis’te şark görevimi bitirip, Ünye’ye atandığımda bana çok şanslı olduğumu söylediler.

Göreve başlayacağım gün, çarşambaydı. O zaman ilçenin her yanında pazar kurulabiliyordu. Şimdiki gibi belli yerleri yoktu. Ben Ünye İmam-Hatip Lisesinde görev yapacaktım. Tabii önce resmi işlemlerin yapılması gerekiyor. Sağlık raporu, ikametgâh ilmühaberi, sabıka kaydı vs…

Bütün bu işleri bir Çarşamba gün yapacaktım. Ünye’de ilk günüm olduğu ve o günün de ilçe pazarı olduğu için epey kalabalıktı. İçimden “Ne büyük şehir” diye geçti.

Bütün işlemler bitmiş ve ben okulda derslere girmeye başlamıştım.

Günler, haftalar, aylar derken düğünümüzü de yaptık.

Bir gün evden bana “Lokum sever misin” diye soruldu. Ben de lokum denilince o bildiğimiz pudra şekerli jelimsi şekerlemeyi düşündüm.  Çok da sevdiğim bir şeydi. “Lokum sever misiniz?” sorusunun cevabı “evet” oldu.

Akşam olduğunda bana unlu bir mamul ikram edildi. “Ünye lokumu bu” diye de bir açıklamada bulunuldu. Şaşırmıştım. Demek Ünye’de undan yapılan şeylere de “lokum” deniyor diye düşündüm. Daha sonra “örfi” olarak böyle şeylerin olabileceğini; belki de taze iken yumuşak ve tatlı oluşundan dolayı bu unlu mamule de “lokum” deniyor galiba diye geçti içimden.

Ünye’ye geleli 38 sene oldu. Ne zaman bu pasta türü şeyi, yani Ünye lokumunu görsem yazdığım hatıram gelir aklıma.

Bu arada şakası yok “Ünye lokumu” da güzel yani. Onu Ünye’nin bir markası yapmak için Ünyeliler biraz çalışması lazım. Yoksa pasta ile karışır.

Karışık lokum da yenmez yani…