Malum Ağustos ayı Karadenizliler için erkek ayı olarak bilinir. Nedeni de fındık hasadı ve cebe giren paradır.

Yalnız son yıllarda Ağustos ayı bırakın erkek ayı olmayı cepte para bırakmıyor.

Bundan on yıl öce fındığını satan üretici borcunu öder göğsünü gere gere gezerdi. Şimdi ise fındık borç ödemiyor üreticide kaçacak delik arıyor.

Erkek ayında düğünler yapılırdı, Bir çok genç sevdiceğine kavuşmak için fındık hasadını beklerdi. Anne ve babalarda gönül rahatlığı ile düğünlerini yapardı. Şimdi her şey hayal oldu. Evlenen fındığı olsa da borçla evleniyor veya evlenmeye çalışıyor.

Kısacası Ağustos ayının erkeklikle işi kalmadı. Fındık üreticisi bir yıl boyunca bahçesine yaptığı harcamayı yıl sonunda neredeyse alamıyor. Masrafı kafa kafaya getirebilirse ne ala.. Birazda kar edince değmeyin keyfine, yalnız bu keyf bir ay sürüyor sürmüyor. Sonra yine sıkıntı yine hüsran…

Tanıdığım bir çok üretici gücü nispetinde fındık dışında ki alternatiflere baş vuruyor. Kimi bahçesini kiviye, kimi ise cevize çeviriyor.

İş adamı ve sanayici Mustafa Poyraz’ın dediği gibi Ordu ve Giresunlu fındık üreticileri ayrı tutulmalı. Zira diğer illerde Samsun ve Düzce gibi düz alana sahip olduklarından bahçelerini fındık dikiyorlar. Devlet burada bu illerden desteklemeyi kesmeli ve Ordulu, Giresunlu çiftçilere vermelidir. Çünkü o bölgenin insanı arazi şartları nedeniyle kar ediyor, bizim üreticimiz zarar….

Hem fındıkta söz sahibi iliz, hem de mağdur olan bir iliz…

Burada suçlu kim?..

 Üretici mi?

 Siyasetçi mi?

Yoksa fındık baronları mı?

Buyurun kararı siz verin..,

Kalın sağlıcakla…